Z czym może kojarzyć się hazard? Z jednorękim bandytą, rosyjską ruletką i scenami niczym z„Wielkiego Szu”.
Wiele osób podziela właśnie takie wyobrażenia na temat tego zjawiska. Wielu też zdarzyło się w trakcie życia uprawiać hazard choć może niekoniecznie łączy się to w ich głowach z niebezpieczeństwem. Towarzyska gra w pokera ze znajomymi czy kupowanie kuponu totolotka to przecież pewnego rodzaju rozrywka, o której zapomina się następnego dnia. Kiedy jednak należy się zaniepokoić? Gdzie kończy się granica pomiędzy zabawą a nałogiem? Na te i inne pytania postaram się znaleźć odpowiedzi w poniższym artykule.
Kilka słów o tym, czym jest hazard.
Słowo hazard ma swoje korzenie w języku arabskim – „az- zahr” oznacza kości. Tak jak w grze w kości jak i w hazardzie istotny jest brak możliwości przewidzenia wyniku gry. Zatem hazardzista to osoba, która decyduje się inwestować swoje pieniądze (lub inne dobra materialne) po to aby je pomnożyć, uzyskać korzyści poprzez uczestnictwo w grach, który wynik jest zupełnie losowy.
Co zatem możemy zakwalifikować jako gry hazardowe? Do najczęstszych z nich należą: ruletka,black jack, poker, gry karciane, automaty, bingo, Lotto, zdrapki, losy na loterii, zakłady na wyścigach (np. konnych), zakłady pieniężne, gry zręcznościowe (np. bilard), obstawianie zakładów sportowych, gra na giełdzie.
Gdzie kończy się granica pomiędzy zabawą a nałogiem?
Mając na uwadze powszechność wyżej wymienionych gier rodzi się pytanie kto jest a kto nie jest hazardzistą gdyż odsetek osób grających problemowo w społeczeństwie waha się od 2 do 3 %. Według Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 patologiczne granie zdefiniowane zostało jako zaburzenie, które polega na częstym, powtarzającym się uprawianiu hazardu, który zaczyna kontrolować życie chorego i prowadzi do zaniedbania jego społecznych, zawodowych i rodzinnych zobowiązań.
Diagnozując patologiczne granie zakłada się, iż w ciągu roku muszą wystąpić co najmniej dwa epizody patologicznej gry.
Na rozwój uzależnienia od hazardu mają, podobnie jak w przypadku uzależnień od substancji psychoaktywnych, zarówno czynniki biologiczne, psychologiczne i społeczne.
- Czynniki biologiczne związane są ze zmianami w neuroprzekaźnictwie.
- Do czynników psychologicznych zalicza się skłonność do impulsywnych zachowań, poczucie samotności, pustki, nudy oraz trudności w zakresie radzenia sobie z emocjami i stresem.
- Wpływ społeczny obejmuje obserwację osób grających w gry i ocena tego co robią jako atrakcyjne.
Warto dodać, iż często czynnikiem wyzwalającym chęć grania jest nagła, niespodziewana i duża wygrana. Odczuwana wówczas euforia wraz z korzyściami materialnymi zachęca do kontynuowania grania w celu odnoszenia kolejnych sukcesów. Mając wciąż na uwadze, iż wynik tego typu gier jest niemożliwy do przewidzenia, po wielkiej wygranej następują kolejne porażki wpędzające gracza w poczucie beznadziei a narastające straty materialne popychają do kolejnych prób „ odegrania się”.
Mimo wzrastającej świadomości społecznej dotyczącej uzależnień behawioralnych, hazard wciąż bywa traktowany z pewną lekkością. Statystki mówią jednak same za siebie. 25 % osób zgłaszających się na terapię z powodu hazardu, podjęło wcześniej próbę samobójczą wskutek konsekwencji nałogu.
autor artykułu: psycholog, specjalista terapii uzależnień Patrycja Styburska
Zapraszamy na konsultacje: 690 002 218
