ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej (nazywany również zaburzeniem hiperkinetycznym), stał się jednym z najczęściej rozpoznawanych zaburzeń u dzieci i młodzieży w ostatnich latach. Coraz częściej diagnoza ADHD jest stawiana również u osób dorosłych, które dopiero w wieku dojrzałym odkrywają, że niezdiagnozowana nadpobudliwość psychoruchowa była źródłem ich wieloletnich problemów.
Warto podkreślić, że trafna diagnoza ADHD może istotnie ułatwić życie osób doświadczających tego zaburzenia. W przypadku dzieci i młodzieży, może nawet determinować ich późniejszy rozwój i funkcjonowanie w dorosłym życiu.
Test MOXO to jedno z najnowocześniejszych narzędzi do badania nadpobudliwości psychoruchowej. Może być wykorzystywany jako element szerszego procesu diagnostycznego w kierunku rozpoznania ADHD, obejmującego obserwację, wywiad czy badania kwestionariuszowe (Hetmańczyk, Kawiak, 2018).
Co to jest MOXO?
MOXO to przede wszystkim nowoczesne i innowacyjne narzędzie psychologiczne wspomagające proces diagnozy nadpobudliwości psychoruchowej, a czasem także innych zaburzeń. Jest to tzw. test ciągłego wykonywania, realizowany przy użyciu komputera. Osoba badana, instruowana przez psychologa – diagnostę, wykonuje zadania, oceniające jej funkcjonowanie w czterech kluczowych dla diagnozy ADHD obszarach:
- zdolności utrzymania uwagi,
- impulsywność,
- nadmierna ruchliwość,
- zaburzenia czasu reakcji.
MOXO posiada dwie wersje dostosowane do odrębnych grup wiekowych:
- dla dzieci w wieku od 6 do 12 lat,
- dla młodzieży i dorosłych w wieku od 13 do 70 lat.
Jak przeprowadza się test MOXO?
Test ten wykonywany jest na komputerze. W wersji dla dzieci zajmuje on około 15 minut, a dla młodzieży i dorosłych – około 18 minut. Przed rozpoczęciem testu badany otrzymuje szczegółową instrukcję od psychologa dotyczącą wykonywanych zadań. W trakcie badania na ekranie komputera pojawia się element docelowy, na który badana osoba musi szybko reagować poprzez naciśnięcie klawisza spacji za każdym razem, gdy ten sam element się pojawi. Dodatkowo występują inne elementy, na które badany nie powinien reagować. Test wykorzystuje dystraktory, czyli czynniki rozpraszające, które mają charakter obrazkowy, dźwiękowy lub mieszany, aby odzwierciedlić warunki życia codziennego.
Wynik testu zależy nie tylko od momentu naciśnięcia spacji, ale również od liczby kolejnych naciśnięć. MOXO mierzy reakcje osoby badanej w czasie rzeczywistym i porównuje je z normami dla danego wieku i płci. Na tej podstawie generuje się profil badanego w formie graficznej, prezentowanej w tabelach i na wykresach.
Zalety badania MOXO
Test MOXO uznawany jest za narzędzie o wysokim poziomie obiektywności i rzetelności. Jest niewerbalnym testem, całkowicie niezależnym od warstwy słownej i kulturowej, co sprawia, że jest bardzo uniwersalny (Berger i in., 2017; Berger i in. 2021). Posiada unikalny system dystraktorów, który pozwala precyzyjnie określić, jakie bodźce najbardziej wpływają na zachowanie osoby badanej. Ta funkcja jest ceniona przez specjalistów, umożliwiając trafne zalecenia i skuteczną terapię. Test można przeprowadzać wielokrotnie, co czyni go użytecznym narzędziem do monitorowania postępów leczenia.
Wyniki MOXO nie mogą być jednym narzędziem diagnozującym występowanie ADHD. Jest to jedno z wielu źródeł informacji (wywiad/obserwacja/kwestionariusze). 1 na 10 wyników może nie oddawać rzeczywistości w obrazie psychopatologii pacjenta. Wyniki korelują z diagnoza, ale to narzędzie wspomagające.
W naszym Centrum realizujemy:
- diagnoza ADHD i ADD u dzieci i młodzieży
- diagnoza ADHD i ADD u dorosłych
- terapia dla dorosłych z ADHD i ADD
- terapia dla dzieci i młodzieży z ADHD i ADD
autor: Karolina Szczepańska
bibliografia:
- Berger, C., Lev, A., Braw, Y., Elbaum, T., Wagner, M., & Rassovsky, Y. (2021). Detection of Feigned ADHD Using the MOXO-d-CPT. Journal of attention disorders, 25(7), 1032–1047. https://doi.org/10.1177/1087054719864656
- Berger, I., Slobodin, O., & Cassuto, H. (2017). Usefulness and Validity of Continuous Performance Tests in the Diagnosis of Attention-Deficit Hyperactivity Disorder Children. Archives of clinical neuropsychology: the official journal of the National Academy of Neuropsychologists, 32(1), 81–93. https://doi.org/10.1093/arclin/acw101
- Hetmańczyk, H. H., & Kawiak, E. D. (2018). Diagnozowanie zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z wykorzystaniem testu MOXO. Journal of Education, Technology and Computer Science, (1).
