DDA – Dorosłe Dzieci Alkoholików to termin którym określa się osoby pochodzące z rodzin, w
których co najmniej jedno z rodziców piło alkohol w sposób patologiczny. Należy pamiętać, iż
alkoholizm w rodzinie nie jest jedynym faktem, który decyduje o powstaniu szeregu trudności natury psychicznej, co oznacza iż nie każda osoba DDA będzie potrzebowała wsparcia terapeutycznego w związku z doświadczanymi objawami.
Wg Z. Sobolewskiej-Mellibrudy, syndrom DDA jest zespołem problemów i zaburzeń
wynikających z destrukcyjnych schematów osobistych, powstałych w dzieciństwie w rodzinie alkoholowej, które utrudniają adekwatny, bezpośredni kontakt z teraźniejszością i powodują psychologiczne zamknięcie się w traumatycznej przeszłości. Osoby z syndromem DDA nieświadomie zniekształcają doświadczenie tu i teraz interpretując je przez pryzmat bolesnych doświadczeń z dzieciństwa.
Można wyróżnić kilka obszarów funkcjonowania, które ulegają zaburzeniu w wyniku dorastania
w rodzinie alkoholowej:
- relacja z samym sobą, która wyraża się m.in. w niskim poczuciu własnej wartości, obawy przed utratą kontroli, poczuciu winy przy robieniu czegoś dla siebie, obawą przed stratą czy poczuciem wewnętrznego przymusu bycia dzielnym i nie poddawania się słabością,
- relacje z innymi ludźmi, które charakteryzują się m.in. obawą przed porzuceniem, obawą przed zdemaskowaniem własnej nieatrakcyjności, niskim poziomem zaufania do ludzi lub nadmiernym poczuciem lojalności,
- życie emocjonalne, które cechuje m.in. podatność na zranienie uczuciowe, obawa przed okazywaniem uczuć, impulsywne zachowanie,
- sposób życia, dla którego charakterystyczne jest m.in. wchodzenie w rolę ofiary, gotowość do kłamania w sytuacjach, w których można z łatwością powiedzieć prawdę czy niepewność w ocenie tego co normalne.
Na bazie doświadczeń z dzieciństwa tworzą się destrukcyjne schematy osobiste, które zdają się
sterować życiem osoby z DDA także w dorosłości. To, czego doświadczaliśmy w dzieciństwie utrudnia naturalny rozwój i powoduje, że jako dojrzali ludzie podświadomie podejmujemy decyzje, które utrwalają znany już schemat. Jako przykład można podać osobę, która jako dziecko była ofiarą przemocy psychicznej ze strony ojca. Zakorzeniony w niej lęk przed krzywdą ze strony mężczyzn, może powodować, iż w kontakcie z nimi zachowuje się obronnie, nieadekwatnie do sytuacji. Taka reakcja rzeczywiście zniechęca do niej mężczyzn, co jedynie potwierdza ich obraz jako zagrażających i raniących. Ważnym jest, aby zastrzec, że tego typu przekonania mogą powstawać nie tylko w rodzinach dotkniętych problemem alkoholowym, jednak mówiąc o DDA zakładamy, że źródłem destrukcyjnych schematów są doświadczenia w relacji z pijącym lub współuzależnionym rodzicem.
Terapia DDA koncentruje się wokół identyfikacji destrukcyjnych schematów i skutków ich działania a także stworzeniu warunków do ich zmiany.
autor artykułu: psycholog, specjalista psychoterapii uzależnień Patrycja Styburska
Zapraszamy na konsultacje: 690 002 218
